در وادیی که قدرت عجزم کمال داشت

بالیدگی چو آبله ام پایمال داشت

سیراب نازم از دل بی مدعای خویش

گوهربه جیب صافی مطلب زلال داشت

کردیم سیر وادی وحشت .سواد عشق

تا نقش پا همان رم چشم غزال داشت

- عون شمع جنبش مژه ها را، رختش برد

پرواز آرمیده ما طرفه بال داشت

شورطلب ، ز وهم فنا سربه جیب ماند

ورنه به خاک نیز جنون احتمال داشت

سررشتهٔ هلال به خورشید محکم است

نقصان حال ما ثری ازکمال داشت

در عین وصل چشم به پیغام دوختیم

شبنم به روی گل نگهی در خیال داشت

اکنون علاج شبههٔ هستی که می کند

در سنگ نیز آینهٔ ما مثال داشت

آن حیرتی که کرد به رویت مقابلم

آیینه داری از دل بی انفعال داشت

مشکل به عیش بی نفسان پی بردکسی

شمع خموش سیر شبستان حال داشت

یارب شفق طرازکدامین بهار شد

رنگی که خون بیکسی ام زیر بال داشت

هرکس به قدرهمت خود ناز می کند

بیدل غم تو دارد اگر خواجه مال داشت